Iedereen heeft van kruistocht in spijkerbroek gehoord. Misschien heb je het boek niet gelezen of de film niet gezien, maar dit bizarre verhaal kan je bijna niet ontgaan zijn. Deze voorstelling zorgt voor een nieuwe kijk op dit verhaal. Ook kom je erachter wat kruistochten met deze tijd te maken hebben. Ik kan je vertellen dat kruistochten wel degelijk modern zijn. Sterker nog: deze passen beter bij deze tijd dan ooit tevoren!

Het viel mij op dat er in de voorstelling veel gegeneraliseerd wordt. De hele voorstelling wordt benadrukt dat we allemaal gelijk zijn, maar uit de generaliserende voorbeelden blijkt het tegenovergestelde. Vooral als de multiculturele samenleving dicht bij huis is, bijvoorbeeld als Marjolijns zoon het enige blanke kind in de speeltuin is.
Ze lazen aan hun kinderen voor uit het boek “Kruistocht in spijkerbroek” en lieten ze alle belangrijke plekken uit de kruistocht [1212] zien. We moeten kinderen al vroeg moeten vertellen hoe onze samenleving werkt.

Wat ik echt prachtig vond was zowel het perspectief vanuit de Islam als de westerse cultuur. Meestal krijg je bij dit soort verhalen wel te horen dat we gelijk zijn, maar wordt het verteld vanuit een Europees standpunt. Nu keken we door de ogen van beide partijen en dat vond ik erg interessant.

Het decor leek echt op een kruistocht. Langzaam maar zeker kwam het doek omhoog en zag je steeds meer van de kinderen in de kleurrijke doeken. Later deden ze deze af en liepen ze in gewone kleren. Kruistochten zijn niet alleen van vroeger, maar ook van deze tijd.

De multiculturele samenleving is een moeilijk onderwerp. Sadettin en Marjolijn vertellen hun verhaal op een duidelijke, humoristische, bescheiden en expressieve manier. Ik vind dat iedereen deze voorstelling moet gaan zien, het zet je echt aan het denken.

Derick Pieter (16), Amsterdam