Ja, ja, ja, jullie hebben hele mooie spulletjes is een hele rare maar wel grappige voorstelling. Het gaat er over dat mensen altijd meer, meer en nog eens meer willen hebben. Ze kopen van alles en hebben nooit genoeg, maar wat kan je eigenlijk allemaal doen met die spulletjes? Heb je er wel wat aan?

Er zijn een paar verhalen die door elkaar lopen. Er is het verhaal over een opa die gewoon midden in de voorstelling zomaar cadeautjes gaat kopen voor zijn verwende kleinzoon Bart. Als hij naar huis wil omdat hij iets gekocht heeft zit daar een zwerver die vraagt of hij ook zo’n tas en cadeautje mag. Die zwerver is heel vies, maar ook wel zielig.

Hij was heel vies omdat hij aan het begin van het toneelstuk allemaal bakjes met etensresten uit de prullenbak haalt. Allemaal vieze bruin groene dingen smeerde hij op zijn jas, gezicht, handen en benen.

Als die zwerver niks krijgt gaat hij die opa uitschelden. Zoals: Jij stommerd als ik je weer tegenkom ruk ik je hoofd eraf en ga ik er mee voetballen!

Als de opa aan de vader van het verwende jongetje vertelt wat allemaal hij gekocht heeft, zegt die vader dat die cadeaus niet goed zijn. Een tablet van 80 euro is niet goed, het moest de tablet van 180 euro zijn. En het gaat zo maar door tot alle cadeautjes afgekeurd zijn. Opa moet alles maar terugbrengen met de bonnetjes.