PUBLICATIES: DE MEEST ZWAARMOEDIGE VOORSTELLING OOIT

DE MEEST ZWAARMOEDIGE RECENSIES OOIT

het Theater Festival juni 2016 – juryrapport
7 Days
18 maart 2016 – recensie
Scenes.nu 9 maart 2016 – recensie
de Volkskrant 8 maart 2016 – recensie
8Weekly 6 maart – recensie
Theaterkrant.nl 5 maart 2016 – recensie
Het Parool 5 maart 2016 – recensie
Omroep Brabant 4 maart 2016 – recensie
VPRO 2 maart 2016 Nooit meer slapen – reportage
CJP 29 januari 2016 – interview

“(H)eerlijke hommage aan somberheid. Batelaan weet feilloos gevoelens van verdriet en neerslachtigheid te raken, om je er vervolgens hard om te laten lachen.”
8Weekly
“We zien een bonte sterk associatieve collage van verhalen, beelden en gedichten waarin vaak op sterk ironische wijze de depressieve staat van pubers en adolescenten zijn verbeeld.”
Scenes
“Er zit wel degelijk echt sentiment in deze voorstelling. Dat zit hem vooral in de krachtige band die uitgaat van deze vriendengroep. Een mooie schets, waarin de jongeren op de tribune zich ongetwijfeld zullen herkennen.”
Theaterkrant.nl
“Jeugdvoorstelling viert de romantiek van het somber zijn.”
de Volkskrant
“De meest zwaarmoedige voorstelling ooit...' gaat op een vrolijke manier over the top.”
– Omroep Brabant
“Als je gewend ben aan duffe Shakespeare-remakes en de zoveelste herkauwing van dezelfde musical, is dit een heel welkome afwisseling.”
– 7Days
“Het is voor het eerst dat De Warme Winkel en Artemis samenwerken en vast niet voor het laatst: het is een mooie verbintenis. Regisseur Jetse Batelaan houdt de stunteligheid van de vijf karakters goed vast, ook in hun individuele uitbarstingen. Boos op ons ('zie ze nou zitten met hun schoongewassen premièrekoppen'), op hun ouders en vooral op de wereld, natuurlijk.”
Het Parool

BEZOEKERSREACTIES

In deze geweldige samenwerking tussen De Warme Winkel en Jetse Batelaan staat de droefenis centraal. Het knappe aan het stuk is met name hoe het een balans treft tussen geestige ironie en echte ontroering: door de kitsch van oprechte droefgeestigheid te omarmen weten de spelers door te dringen tot de verbindendheid van een collectief doorleefde Weltschmerz.
Marijn Lems (4*)