DE DRIEDAAGSE
Zowel binnen als buiten Brabant te boeken!
Neem contact met ons op voor meer informatie of een offerte (lobke@artemis.nl)
Theater Artemis ontwikkelde vijf theatrale performances die zich gedurende drie dagen afspelen op een basisschool. Met de komst van deze onverwachte gast, zal alles op school even drie dagen anders zijn. Drie dagen is de verbeelding aan de macht. Dit is theater dat dicht op de huid zit.
De voorstellingen nodigen uit om (samen met de leerkrachten) te onderzoeken en te verwonderen. Ze zijn avontuurlijk, interactief en best een beetje spannend, maar zeker niet gevaarlijk.
Willemijn Zevenhuijzen (1976) werkte samen met vormgever Calle de Hoog (1989) aan het Nog Niet Ontdekte Diersoort (N.N.O.D.). Het Dier verschijnt aan de rand van het schoolplein! De wetenschap is er nog niet over uit wat voor figuur dit eigenlijk is. Hoe kan je met dit dier praten? En wat is het precies?
Dag 1: Een bioloog vertelt via een filmpje over een Nog Niet Ontdekte Diersoort (NNOD) waar hij naar op zoek is. Hij heeft die soort nog nooit gezien en weet er ook niet veel over… enkel dat deze soort houdt van gele dingen en roze sporen achterlaat. In de loop van de ochtend verschijnt het NNOD dan in de verte en nestelt zich op het schoolplein…
Dag 2: In de nacht heeft de NNOD zijn roze sporen achterlaten in de school en ligt hij te slapen in een lokaal. De kinderen krijgen in de ochtend een filmpje van de bioloog die vertelt hoe ze kinderen communiceren met het NNOD. In kleine groepjes krijgen de kinderen de kans om verder kennis te maken met het dier. Het dier begint zich echt thuis te voelen. In de middag komt het dier langs in groepen om kennis te maken en de klassen te ontdekken.
Dag 3: In de ochtend blijkt dat de NNOD in een cocon zit op het speelplein. Wat gaat daar gebeuren? Na het speelkwartier gebeurt er iets bijzonders…. Het NNOD ontpopt en de kinderen nemen afscheid!
Rob Smorenberg (1993) maakte met vormgever Django Walon (1989) een solo als magisch klusjesman. Deze klusjesman doet in slowmotion zijn ogenschijnlijk eenvoudige werk. In drie uur tijd rolt hij zijn haspel uit, waarna hij in anderhalf uur zijn boterham op eet, om vervolgens in twee uur en een kwartier een trap op te klimmen. Tot zo ver best raar, maar ook nog te overzien. Maar waarom komt hij allerlei spullen uit de klas halen?
Dag 1: ‘s ochtends staat de rode klusbus van de klusjesman op het schoolplein. In de pauze pakt hij, zoals altijd in slow-motion, een koffertje uit de bus en begint hij gekleurde lijnen door de school te plakken.
Dag 2: Op de plek waar alle gekleurde lijnen samenkomen, staat nu een klein plateautje, waar de klusjesman gedurende de dag spullen op verzameld. Zo pakt hij een tafel uit de klas, de plasketting en een voetbal. Wat gaat hij hier nou mee doen?
Dag 3: Als alle kinderen rondom een toren op het plateau zitten, blijkt dat de klusjesman drie dagen aan een kunstwerk heeft gebouwd! Met muziek en glitters onthuld hij zijn kunstwerk, waarna hij weer in slowmotion met zijn klusbus vertrekt.
Elias De Bruyne (1988) werkte samen met vormgever Ruben Wijnstok (1986) aan het verhaal van de Takkentoktikker, een eenzaam figuurtje dat normaal ver weg in de bossen leeft. Nu is hij zijn familie kwijt en op school beland. Hij heeft de hulp van de kinderen hard nodig. Want hoe kan hij zijn soortgenoten weer terugvinden? En waarom zoekt hij steeds naar spullen die geluid maken?
Dag 1: Op het schoolplein staat een KUBOES: een soort cocon voor een bange Takkentoktikker. Hij blaast rook en maakt geluid. Hoe kunnen we zorgen dat hij zich veilig voelt?
Dag 2: De Takkentoktikker voelt zich al een stuk fijner en ligt nu te slapen in de school. Als hij wakker wordt komt hij in de klas en gaat hij op zoek naar spullen die geluid maken om in zijn vacht te hangen. Met een vacht vol geluid kan hij zijn familie weer roepen.
Dag 3: Op het schoolplein verzamelt de school voor een feestelijk afscheid van de Takkentoktikker. En wat horen we daar nou in de verte? Is dat een takkentoktikkersfamilie?
Dennis Tiecken werkte samen met vormgever Lotte Boonstra aan Stoffologie. Professor Christopher, wetenschapper verbonden aan het Ministerie van Stoffologie, onderzoekt met de kinderen het stof op school. Onder zijn microscoop komt hij een zeldzame stofkabouter tegen. Wat nu?
Dag 1: Professor Christoffer komt langs in elke klas. Hij onderzoekt samen met de kinderen het stof in de school. Maar is dat nou een stofkabouter? Die is heel zeldzaam… O! Nee! Niet aan stofkabouters denken. Als je aan ze denkt, dan worden ze steeds groter…
Dag 2: De stofkabouter is ontzettend gegroeid en ligt nu in de school. Professor Christoffer is naar Milaan, om met de top-stoffologen te bedenken hoe deze stofkabouter weer kleiner kan worden. De kinderen doen onderzoekjes met de stofkabouter en vertellen hun uitkomsten via een videogesprek aan Christoffer.
Dag 3: Er staat een grote windmachine klaar op het schoolplein. De kinderen sluiten hun fietspompen aan op de windmachine en samen blazen ze de stofkabouter weer kleiner, tot hij weer kan mee dwarrelen op de wind.
Jurjen Zeelen en Naomi de Bruijn werkte samen aan De Regelaar. Een regelaar van De Orde van Regelmaat komt voor een routine-inspectie naar de school. Hij komt een ochtend kijken welke regels er zijn en hoe goed iedereen zich aan die regels houdt. Maar waarom zet hij nou een verkeersbord neer? Wat is hier aan de hand?
Dag 1: de Regelaar loopt rustig door de school en kijkt hoe het met de regels gesteld is op de school. En wat blijkt? Er moet iets anders! Hij installeert een verkeersbord en regelt met zijn regelaarsfluitje het schoolplein als de ouders hun kinderen op komen halen.
Dag 2: De Regelaar draait langzaam een beetje door: met afzetlint zet hij delen van de school af, er komen steeds meer verkeersborden bij en op het plein blaast hij continu op zijn fluitje. Hij kan zijn eigen nieuwe regels amper controleren.
Dag 3: De Regelaar ligt verstrikt in afzetlint, onder de verkeersborden, in de school. Kunnen de kinderen hem bevrijden? En kunnen ze hem laten inzien dat er misschien ook zoiets bestaat als ‘teveel regels’?