Ja, ja, ja, aandacht & perskritieken

Ja, ja, ja, jullie hebben hele mooie spulletjes

29/11/14 AmsterdamFM
28/11/14 Blog Jonge Harten
17/11/14 de Volkskrant
15/11/14 Theaterkrant
15/11/14 Omroep Brabant

“Niets is meer veilig in de handen van de anti-materialist en dit wordt op een ontzettende droge en absurde manier neergezet”
– Jonge Harten
“Er gebeuren gekke en vreemde dingen, op die typisch trage, lijzige, ondramatische en triest-komische Batelaan-manier...”
Annette Embrechts, de Volkskrant
“Batelaan vertelt geen verhalen. Zijn voorstellingen beginnen en eindigen ergens en daartussenin ontspinnen zich grillige scenes ... Behaagzucht is hem vreemd. Pas buiten de gebaande paden leeft hij op.”
Joukje Akveld, Het Parool
“Gekke combinatie van een 'would be' Amerikaanse spelshow met een net iets te gelikte host, drie danseressen en een klein verhaal van een opa en zijn kleinzoon”
– Peter Pim Windhorst, Omroep Brabant
“Een voorstelling met vieze troep, fout speelgoed en fout gedrag, die prettig ontregelt en tegelijkertijd de schoonheid van verbeelding toont”
– Henk Langenhuijsen, Brabants Dagblad
“..verwarrend, maar ook spannend en grappig. Jetse Batelaan paart moralisme aan anarchie. Een wonderlijke combinatie, maar het werkt wel”
– Jos Schuring/Scenes
“Er is geen echt verhaal, bijna niks wordt uitgelegd en wat er gebeurt is op z’n zachtst gezegd ‘vreemd’ te noemen. Die verwarring geeft te denken”
Pieter Rings, Theaterkrant

Meer reacties op de voorstelling

Hoe kan een voorstelling waarin ogenschijnlijk niet vreselijk veel gebeurt toch steeds spannend en betekenisvol zijn? Ja, ja, ja is zo’n stuk dat niet als een hoge golf over je heen dendert maar dat je laat dobberen over een schijnbaar kalme zee. Juist vanuit je bootje kun je goed om je heen kijken, het ritme van de golven voelen en je ervaring laten bezinken.
(…)
De schijnbare richtingloosheid en toevalligheid werken zo goed doordat ze heel precies binnen de grenzen blijven van wat boeiend is. En omdat er tussen de bedrijven door wel degelijk een aantal prachtscènes te zien zijn: het gevecht van Hans Leendertse met de automatische schuifdeur, het openmaken van pakjes door Chiron Holwijn, het opsommen van hun bezittingen door drie prachtig ingepakte bezoekers. En dan vergeet ik nog bijna het verrassende showballet. Dat een relatief onervaren publiek de codes van de voorstelling zo feilloos oppikt, bewijst de bijzondere intuïtie en het vakmanschap van de makers.
Rudi Kamminga, theaterprogrammeur Grand Theatre

Een absurdistische pamflet waarin alles open en vrij lijkt. Hilarisch in het surreëel gefriemel met spulletjes en tegelijkertijd pijnlijk raak wanneer opa niet de goede cadeau’s blijkt te hebben voor kleinzoon Bart.
Lieke Jordens, theaterprogrammeur Verkadefabriek

Je voelt je volwassen en kind tegelijk in een wereld waarin niets zeker is. Wie bereid is daar in mee te gaan wordt rijkelijk beloond. Je kunt je gek lachen, je eindeloos verbazen en je ook laten ontroeren. Ik vond de voorstelling echt heel goed. In alles wat je er over kunt zeggen kun je het spel van ontregelingen niet overslaan, maar daar zitten in deze voorstelling wel een paar pareltjes verborgen.
Erik-Ward Geerlings, toneel en operaschrijver